Sveti velikomučenik car Lazar, jedan je od srpskih velikaša koji su vladali srpskim carstvom posle cara Dušana Silnog.

Posle smrti cara Uroša, patrijarh Jefrem je, tadašnjeg kneza Lazara, krunisao za srpskog cara. Lazar je slao izaslanstvo u Carigrad sa monahom Isaijom i molio da se skine anatema sa srpskog naroda. Sagradio je mnoge crkve, a najpoznatije su Ravanica i Lazarica. Obnovio je Hilandar i Gornjak a bio je ktitor i ruskog manastira Pantelejmona.

Lazar je stalno ratovao sa tadašnjom moćnom turskom silom, ali je, 28. juna na Kosovu, srpska vojska izgubila bitku, a sveti mučenik Lazar je poginuo. Telo mu je sahranjeno u njegovoj zadužbini Ravanici kod Ćuprije.

Svetosavski svenarodni ideal i program:

„Sve za Hrista – Hrista ni za šta“,

niko nije u takvoj potpunosti ostvario kao sveti Velikomučenik Car Lazar. On je to svenarodno ostvario opredelivši se za Carstvo Nebesko i prinevši sebe na Kosovsku žrtvu, i sa sobom sav narod srpski. I to učinio sa čisto evanđelskih razloga, izloženih u narodnoj pesmi:

Zemaljsko je za malena carstvo,

A Nebesko uvek i doveka.

Kada je počela seoba Srba, narod je nosio sa sobom i njegove svete mošti i sklonio ih u manastir Ravanicu na Fruškoj gori. Za vreme Drugog svetskog rata, 1942. godine, njegovo telo preneto je u Beograd, gde je počivalo u miru Saborne crkve sve do 1988. godine kada je  preko svih srpskih zemalja  i oblasti krenulo ponovo na Kosovo u manastir Gračanicu. Odatle je 1989. preneto u Lazarevu zadužbinu manastir  Ravanicu, kod Ćuprije, gde i danas počiva.

Tropar, glas 3

Zavoleo si lepotu slave Božije, među zemnima si Mu ugodio i dobijeni talant dobrim delima si udvostručio. Njemu si se odužio podvigom do krvi i platu za stradanja tvoja kao mučenik si primio od Hrista Boga: Njega moli da spase, nas koji te pesmama slavimo, Sveti Lazare.

Nađa Keleris